arracher
[aʀaʃe]verbe transitif Conjugaison
1. | [extraire] اقْتَلَعَ arracher les mauvaises herbes اقْتَلَعَ اﻷَعْشابَ الضّارّةَ arracher une dent de sagesse اقْتَلَعَ ضِرْسَ العَقْلِ |
2. | [déchirer] مَزَّقَ arracher une page مَزّقَ صَفْحةً |
3. | [sectionner] بَتَرَ (–ُ) un obus lui a arraché le bras بَتَرَتْ يَدَهُ قَذيفةٌ |
4. | [prendre de force] انْتَزَعَ il lui a arraché le journal des mains انْتَزَعَ الجَريدةَ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ |
