ôter
[ote]verbe transitif Conjugaison
1. | [enlever] خَلَعَ (–َ) ôter son manteau خَلَعَ مِعْطَفَهُ |
2. | [soustraire] طَرَحَ (–َ) 6 ôté de 10 égale 4 طَرْحُ 6 مِنْ 10 يُساوي 4 |
3. | [déposséder] نَزَعَ (–َ) il m'a ôté toutes mes illusions نَزَعَ مِنّي كُلَّ أَوْهامي |
