vanter

[vɑ̃te]
verbe transitif Conjugaison
أَشادَ بِ
 le vendeur vante sa marchandise    
يُشيدُ البائعُ بِبِضاعتِهِ


  

se vanter


verbe pronominal Conjugaison
تَباهى
 se vanter de qqch    
تَباهى بِشَيْءٍ
 se vanter de faire qqch    
تَباهى بِفِعْلِ شَيْءٍ
 il n'y a pas de quoi se vanter !    
ﻻ شَيْءَ يَدْعو لِلتَّباهي!

Mots proches

Vrai ou faux ?

  • ana min almanya