suffisant, suffisante
[syfizɑ̃, ɑ̃t]adjectif
1. | [qui suffit] كافٍ sa retraite est suffisante pour deux راتِبُ تَقاعُدِهِ كافٍ لِشَخْصَيْنِ je n'ai pas la somme suffisante لَيْسَ بِحَوْزَتي المَبْلَغُ الكافي il n'a pas le temps suffisant لَيْسَ لَدَيْهِ الوَقْتُ الكافي une raison suffisante سَبَبٌ كافٍ en quantité suffisante بِكَمّيّاتٍ كافيةٍ |
2. | péj [vaniteux] مَغْرور un homme suffisant رَجُلٌ مَغْرورٌ un ton suffisant لَهْجةٌ مُتَعاليةٌ |
