respirer
[ʀɛspiʀe]verbe intransitif Conjugaison
1. | [inspirer, expirer] تَنَفَّسَ respirer par la bouche تَنَفَّسَ مِنْ فَمِهِ respirer par le nez تَنَفَّسَ مِنْ أنْفِهِ |
2. | fig [se détendre] تَنَفَّسَ الصُّعَداءَ laisse-moi respirer ! دَعْني أَتَنَفَّسُ قَليﻻً! |
respirer
verbe transitif Conjugaison
نَبَضَ بِ (–ِ)
respirer la santé نَبَضَ بِالصِّحّةِ |
