renier
[ʀənje]verbe transitif Conjugaison
1. | [une personne] أَنْكَرَ renier un ami أَنْكَرَ صَديقًا renier sa famille أَنْكَرَ عائلتَهُ |
2. | [abjurer, désavouer] تَنَصَّلَ مِنْ renier un engagement تَنَصَّلَ مِنِ الْتِزامٍ renier sa foi جَحَدَ بِإيمانِهِ |
