défaillir
[defajiʀ]verbe intransitif Conjugaison
1. | [s'évanouir] أُغْميَ عَلَيْهِ défaillir d'émotion أُغْميَ عَلَيْهِ مِنْ شِدّةِ اﻻنْفِعالِ |
2. | [faiblir] ضَعُفَ (–ُ) des forces qui défaillent قِوًى تَخورُ |
1. | [s'évanouir] أُغْميَ عَلَيْهِ défaillir d'émotion أُغْميَ عَلَيْهِ مِنْ شِدّةِ اﻻنْفِعالِ |
2. | [faiblir] ضَعُفَ (–ُ) des forces qui défaillent قِوًى تَخورُ |
Cochez la bonne réponse.
elle (elle est)