braquer
[bʀake]verbe transitif Conjugaison
1. | [diriger] صَوَّبَ braquer une arme sur qqn صَوَّبَ سِﻻحًا نَحْوَ فُﻻنٍ |
2. | [fixer] وَجَّهَ braquer le regard sur وَجَّهَ نَظَرَهُ إلى |
3. | fam [attaquer à main armée] سَطا بِالسِّﻻحِ braquer une banque سَطا عَلى مَصْرِفٍ بِالسِّﻻحِ |
braquer
verbe intransitif Conjugaison
انْعَطَفَ
braquer à droite انْعَطَفَ يَمينًا |
braquer à gauche انْعَطَفَ يَسارًا |
se braquer
verbe pronominal Conjugaison
تَصَلَّبَ
