abrutir
[abʀytiʀ]verbe transitif Conjugaison
1. | [abêtir] abbrutire |
2. | [accabler]
abrutir qqn de sovraccaricare qn di |
s'abrutir
verbe pronominal Conjugaison
1. | [s'épuiser] sfinirsi |
2. | [s'abêtir] abbrutirsi |
1. | [abêtir] abbrutire |
2. | [accabler]
abrutir qqn de sovraccaricare qn di |
1. | [s'épuiser] sfinirsi |
2. | [s'abêtir] abbrutirsi |
Complétez le dialogue.
– Ecco il biglietto.
– Grazie. Quant'è?
– Tre ________ e cinquanta.