repentir
[rəpɑ̃tir]se repentir
verbe pronominal Conjugaison
1. | [regretter]
se repentir d'avoir fait qqch es bereuen, etw getan zu haben se repentir de qqch etw bereuen |
2. | religion Buße tun, Conjugaison büßen |
1. | [regretter]
se repentir d'avoir fait qqch es bereuen, etw getan zu haben se repentir de qqch etw bereuen |
2. | religion Buße tun, Conjugaison büßen |
Remplissez le blanc.
Karin ____________ im Restaurant.