ANGLAIS
ALLEMAND
ALLEMAND
ANGLAIS

  

disobey

[ˌdɪsəˈbeɪ]
transitive verb Conjugaison
[rule]   übertreten
[person]   nicht gehorchen (+ D)

  

disobey

[ˌdɪsəˈbeɪ]
intransitive verb Conjugaison
[by disobeying rule]   eine Regel/Regeln übertreten
[by disobeying person]   nicht gehorchen

Mots proches

Complétez la séquence avec la proposition qui convient.

  • My brother … have a big party for his birthday.