suffire

[syfiʀ]
verbe intransitif Conjugaison
& verbe impersonnel
كَفى (–ِ)
 une somme qui suffit pour    
مَبْلَغٌ يَكْفي لِ
 ça suffit !    
كَفى!
 sa famille lui suffit, il n'a pas d'amis    
ﻻ أَصْدِقاءَ لَدَيْهِ، فَعائلَتُهُ تَكْفيهِ
 il suffit à qqn de    
يَكْفي فُﻻنًا أَنْ
 il suffit que    
يَكْفي أَنْ
 il suffirait de qqch pour    
يَكْفي شَيْءٌ لِ

Mots proches

Comment dit-on « où » ?