renier

[ʀənje]
verbe transitif Conjugaison
1.
[une personne]    
أَنْكَرَ

 renier un ami    
أَنْكَرَ صَديقًا

 renier sa famille    
أَنْكَرَ عائلتَهُ

2.
[abjurer, désavouer]    
تَنَصَّلَ مِنْ

 renier un engagement    
تَنَصَّلَ مِنِ الْتِزامٍ

 renier sa foi    
جَحَدَ بِإيمانِهِ

Mots proches

Regardez l'image et cochez la bonne réponse.