flanquer

[flɑ̃ke]
verbe transitif Conjugaison
1.
fam [lancer, jeter]    
رَمى (–ِ)

 flanquer qqn dehors    
طَرَدَ فُﻻنًا

 il a flanqué son assiette par terre    
رَمى صَحْنَهُ أَرْضًا

2.
fam [donner]

 flanquer une gifle à qqn    
صَفَعَ فُﻻنًا

 flanquer une grosse peur à qqn    
سَبَّبَ خَوْفًا كَبيرًا لِفُﻻنٍ

Mots proches

Regardez l'image et cochez la bonne réponse.